Dzielenie tabletek czy druk 3D?
Technologia wytwarzania tabletek w druku 3D pozwala na spersonalizowanie formy i dawki leku do potrzeb pacjenta. Oczywiście technika ta nie jest powszechnie stosowana, można nawet stwierdzić, że jest na etapie badań. Jednak zapotrzebowanie na takie środki będzie raczej na małą skalę, ale może być zgłaszane na przykład dla szpitali.
Tabletki produkowane tą metodą mogą zawierać większe dawki substancji leczniczych (nawet do 1 g) i zwykle są łatwiej rozpuszczalne, co ma znaczenie w przypadku pacjentów mających problemy z przełykaniem.
Grupa badawcza w USA opracowała algorytm umożliwiający przeliczanie dawki leku przy uwzględnieniu czynników biologicznych pacjenta takich jak waga, wzrost oraz wyników badań oceniających funkcjonowanie wątroby i nerek. Po zebraniu informacji o pacjencie przystępuje się do wygenerowania pliku, który następnie może zostać wydrukowany w 3D w formie tabletki z odpowiednią ilością substancji leczniczej.
W innym doświadczeniu wykorzystano technologię druku 3D do zapewnienia pacjentom dokładnie podzielonych leków do użytku na terenie szpitala. Sprawdzano skład, proces przygotowania i parametry drukowania tabletek spironolaktonu 2 mg, 4 mg i hydrochlorotiazydu 5 mg oraz możliwość dzielenia tabletek przez drukarki 3D. Zbadano zmienność masy, zawartość leku i jednorodność zawartości w podzielonych tabletkach uzyskanych przez drukowanie 3D i tabletkach dzielonych przez farmaceutów. Okazało się, że wymienione parametry w tabletkach podzielonych przez farmaceutów miały mniejszą dokładność.
Czy można rozgryzać tabletki?
Kolejną kwestią jest rozgryzanie tabletki. Jak wynika z definicji produkowane są tabletki do rozgryzania i żucia, czyli proces rozgryzania jest w tym przypadku pożądany. Jednak jeśli chodzi o rozgryzanie tabletek niepowlekanych i powlekanych otoczką rozpuszczającą się w żołądku, to można spodziewać się niewielkiej zmiany w szybkości wchłaniania leku, gdyż badania rozwojowe np. czasu rozpadu były prowadzone na całych formach tabletek.