Należy rozważyć, czy błąd taki ma znaczenie prawne i czy może wpłynąć na skuteczność umowy zawartej pomiędzy farmaceutą, który uzyskał zezwolenie i prowadzi aptekę ogólnodostępną a spółką, która go kontroluje na podstawie tej umowy. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny stanowi w art. 84 § 1, że w razie błędu co do treści czynności prawnej można uchylić się od skutków prawnych swego oświadczenia woli. Jeżeli jednak oświadczenie woli było złożone innej osobie, uchylenie się od jego skutków prawnych dopuszczalne jest tylko wtedy, gdy błąd został wywołany przez tę osobę, chociażby bez jej winy, albo gdy wiedziała ona o błędzie lub mogła z łatwością błąd zauważyć; ograniczenie to nie dotyczy czynności prawnej nieodpłatnej. Ponadto, można powoływać się tylko na błąd uzasadniający przypuszczenie, że gdyby składający oświadczenie woli nie działał pod wpływem błędu i oceniał sprawę rozsądnie, nie złożyłby oświadczenia tej treści (błąd istotny).
Kodeks cywilny przewiduje także zawarcie umowy pod wpływem błędu wywołanego podstępem, tj. sytuację, gdy błąd wywołany został przez drugą stronę umowy podstępnie. W takim przypadku uchylenie się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu może nastąpić także wtedy, gdy błąd nie był istotny, jak również wtedy, gdy nie dotyczył treści czynności prawnej[6].
W pierwszej kolejności rozważyć należy, czy brak świadomości, że w wyniku zawarcia umowy farmaceuta będzie podmiotem zależnym od podmiotu sieciowego,
a wykonanie umowy polegać będzie na złożeniu fałszywego oświadczenia i uzyskaniu wadliwego zezwolenia może być uznane za błąd co do treści czynności prawnej. Kodeks cywilny nie zawiera wprawdzie definicji błędu, niemniej w orzecznictwie oraz w doktrynie przyjmuje się, że chodzi o niezgodne z rzeczywistością wyobrażenie o czynności prawnej. O uznaniu, że błąd dotyczy czynności prawnej decyduje stopień powiązania okoliczności dotkniętej błędem z całokształtem czynności prawnej. Związek ten jest dostatecznie ścisły, jeżeli błąd ingerując w istotę czynności prawnej wypacza jej sens życiowy lub prawny. Błędne wyobrażenie składającego oświadczenie woli może dotyczyć zarówno faktów, jak i prawa, a zatem może odnosić się nie tylko do przedmiotu czynności prawnych, ale i do skutków tych czynności wyznaczonych ustawą lub ustalonymi zwyczajami. Może to być także błąd co do osoby drugiej strony czynności prawnej (zob. uchwały Sądu Najwyższego z dnia 18 listopada 1967 r., III CZP 59/67, OSNCP 1967, nr 7, poz. 117 i z dnia 31 sierpnia 1989 r., III PZP 37/89, OSNCP 1990, nr 9, poz. 108, wyroki Sądu Najwyższego z dnia 24 października 1972 r., I CR 177/72, OSNCP 1973, nr 10, poz. 171, z dnia 21 lutego 1973 r., III CRN 415/72, OSNCP 1974, nr 1, poz. 10, z dnia 12 października 2000 r., IV CKN 144/00, OSNC 2001, nr 4, poz. 60 i z dnia 5 grudnia 2000 r., IV CKN 179/00, niepubl.).
Mając na uwadze powyższe należy uznać, że zawarcie umowy przez farmaceutę we wskazanych powyżej okolicznościach oznacza złożenia oświadczenia woli pod wpływem błędu co do treści czynności prawnej. Oczywistym jest ponadto wniosek, że gdyby składający oświadczenie woli nie działał pod wpływem błędu i oceniał sprawę rozsądnie, to nie złożyłby oświadczenia tej treści. W konsekwencji mamy do czynienia z błędem co do treści czynności prawnej oraz błędem istotnym.
Ustalenie to nie będzie miało większego znaczenie, jeżeli błąd zostanie wywołany podstępnie przez drugą stronę umowy. Umowy, które są przedmiotem niniejszych rozważań zawierane są z jednej strony przez profesjonalnych przedsiębiorców, wyspecjalizowanych w stosowaniu prawa w celu tworzenia lub przejmowania podmiotów prowadzących apteki. Umowy przygotowywane są przez te podmioty, a rola farmaceuty polega na wyrażaniu lub nie zgody na przedstawione warunki. Treść i cel umowy prezentowane są, jako w pełni zgodne z obowiązującym prawem. Takie podejście jest oczywiste, ponieważ twierdzenie, że dana umowa umożliwia wywieranie decydującego wpływu na farmaceutę albo spółkę farmaceutów, będzie zawsze negowane przez podmioty sieciowe. W konsekwencji próba wzruszenia zawartych umów zawsze spotka się z argumentacją wskazującą na brak stosunku kontroli pomiędzy farmaceutą a podmiotem sieciowym.
Jednakże istnienie uprawnień umożliwiających wywieranie przez podmiot sieciowy decydującego wpływu na farmaceutę, a więc fakt przejęcia kontroli w rozumieniu art. 4 pkt 4 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, ma charakter obiektywny.