Leczenie choroby refluksowej przełyku
Supresja wydzielania kwasu stanowi podstawę leczenia choroby refluksowej przełyku, dlatego też pacjentom zmagającym się z uciążliwymi objawami związanymi z refluksem zalecane są przede wszystkim leki mające na celu zobojętnienie kwasu żołądkowego, inhibitory pompy protonowej, antagoniści receptora histaminergicznego H2 lub też leki prokinetyczne [4,7].
Inhibitory pompy protonowej
Inhibitory pompy protonowej (IPP) są uważane za najbardziej skuteczną grupę leków w terapii choroby refluksowej przełyku. Działanie inhibitorów pompy protonowej pozwala kontrolować objawy związane z refluksem na skutek ich odwracalnego hamowania wydzielania kwasu solnego w żołądku, niezależnie od czynnika pobudzającego jego produkcję [7,11].
Omeprazol był pierwszym związkiem z grupy inhibitorów pompy protonowej, który został z powodzeniem wprowadzony do praktyki klinicznej pod koniec lat 80-tych. Od czasu debiutu omeprazolu na rynku farmaceutycznym, wprowadzonych zostało kilka kolejnych substancji należących do klasy IPP, wśród których możemy wymienić pantoprazol, lanzoprazol, esomeprazol, a także rabeprazol [7].
Zalecane jest przyjmowanie preparatów z grupy inhibitorów pompy protonowej raz dziennie, w dawkach standardowych. Istotne jest aby pacjenta mającego zażywać wspomniane leki, poinformować o konieczności ich przyjmowania około 30-60 minut przed posiłkiem. Wyjątek stanowi dekslanzoprazol, który jest inhibitorem pompy protonowej nowej generacji i można zażywać go niezależnie od posiłku [4,6].
W przypadku gdy terapia opierająca się wyłącznie na inhibitorach pompy protonowej nie daje zadowalających efektów, można dodać leki zobojętniające kwas solny i/lub lek prokinetyczny [6].
Czytaj więcej: Inhibitory pompy protonowej u pacjentów stosujących leki z grupy NLPZ – konieczne czy nadużywane?
Leki zobojętniające kwas solny
Leki należące do tej grupy związków są dostępne na rynku farmaceutycznym od wielu lat. Stosowane są w celu łagodzenia zgagi związanej z chorobą refluksową przełyku. Do tej grupy zaliczamy związki magnezu i glinu, kwas alginowy oraz sukralfat. Leki zobojętniające kwas solny są dostępne bez recepty i z tego też powodu wielu pacjentów, w przypadku wystąpienia dokuczliwych objawów związanych z refluksem, chętnie po nie sięga w pierwszej kolejności. Leki z tej grupy działają w sposób neutralizujący wobec kwasu występującego w żołądku [6,12].
Antagoniści receptora histaminowego H2
Substancje lecznicze należące do tej grupy leków działają poprzez blokowanie receptorów histaminowych H2 występujących w ścianie komórek okładzinowych żołądka i hamowanie wydzielania kwasu solnego [13]. Do substancji należących do tej grupy związków zaliczamy ranitydynę, famotydynę oraz cymetydynę, spośród których obecnie w Polsce dostępna jest w sprzedaży wyłącznie famotydyna.
Leki prokinetyczne
Substancje lecznicze należące do grupy leków prokinetycznych działają poprzez pobudzenie motoryki przewodu pokarmowego, przyspieszając opróżnienie żołądka. Przedstawicielami tej grupy są itopryd, cisapryd oraz metoklopramid, jednakże cisapryd oraz metoklopramid nie są zarejestrowane do leczenia choroby refluksowej przełyku [6,13].
Nowe technologie – projekt G125
Idea projektu G125 opiera się na wykorzystaniu implantu w trakcie endoskopowej naprawy nieprawidłowo pracującego zwieracza przełyku. Proces jego wstrzyknięcia odbywa się w warunkach ambulatoryjnych i stanowi mało inwazyjną metodę opierającą się na iniekcji drobinek polimetakrylanu metylu (PMMA) w postaci mikrosfer. Kulki PMMA o odpowiednim rozmiarze zostają równomiernie rozmieszczone w kolagenie bydlęcym, który stanowi nośnik. W miejscu wstrzyknięcia G125 pozostaje na stałe, przyczyniając się do produkcji własnego kolagenu [14].
Celem projektu G125 jest kliniczne udowodnienie swojej skuteczności oraz bezpieczeństwa, a także zdobycie pozycji wśród metod pierwszego wyboru w trakcie terapii choroby refluksowej przełyku. Endoskopowe urządzenie do wykonania iniekcji również jest stale doskonalone w celu zapewnienia jak najbardziej bezpiecznego podania oraz rozmieszczenia G125 w okolicy zwieracza [14].
Naukowcy zajmujący się pracą nad projektem G125 podkreślają zalety tej nowej metody leczenia choroby refluksowej przełyku, wśród których wymieniają bezpieczeństwo, małą inwazyjność oraz wysoką skuteczność i długoterminowe działanie. Z uwagi na swoją biokompatybilność tkankową oraz trwałość, implant składający się z kolagenu oraz PMMA wydaje się endoskopowym środkiem wypełniającym o obiecujących właściwościach [14,15].
Implant PMMA/kolagen uzyskał pozytywne wyniki zarówno w badaniach przedklinicznych, jak i pilotażowym badaniu klinicznym, stanowiąc bardzo obiecującą technologię. Jeżeli w dłuższej perspektywie jego skuteczność oraz bezpieczeństwo zostaną potwierdzone, wówczas metoda ta może znacząco wpłynąć na proces leczenia choroby refluksowej przełyku na całym świecie [15].