Wykorzystanie minoksydylu jako substancji recepturowej

Jak stosować minoksydyl miejscowo?

Na rynku farmaceutycznym istnieje wiele gotowych produktów zawierających minoksydyl w stężeniach 2% lub 5%. Występują one w postaci płynów na skórę głowy. Preparaty z minoksydylem nie powinny być stosowane równolegle z terapią miejscową kortykosteroidami, ditranolem czy doustnie podawaną tretynoiną, w stanach zapalnych skóry oraz w łuszczycy. Ich aplikacja jest również przeciwwskazana na ogoloną skórę głowy – uszkodzenia skóry głowy mogą powodować zwiększenie przenikania leku do krwi.  

Preparaty w postaci lotionów stosowane są dwa razy na dobę na suchą skórę głowy. Objętość rozpylenia wynosi 0,1 ml, natomiast w ciągu doby nie zaleca się stosowania więcej niż 2 ml. Po  rozpyleniu płyn należy rozprowadzić oraz wmasować w skórę głowy, a następnie pozostawić na jej powierzchni przez przynajmniej 4 godziny. Po aplikacji preparatu należy dokładnie wymyć ręce. Zalecane jest stosowanie preparatów z minoksydylem przynajmniej kilka godzin przed snem. Należy unikać przeniesienia preparatu na poduszkę, a z niej na twarz podczas snu, aby ustrzec się przed ryzykiem hypertychozy czy hirsutyzmu (nadmiernego owłosienia na skórze twarzy).

Przejściowe nasilenie wypadania włosów

W pierwszych dwóch miesiącach leczenia możliwe jest zaobserwowanie przejściowego nasilenia wypadania włosów. Jest to proces związany z przejściem mieszków włosowych z fazy telogenu do anagenu. Miejscowe podrażnienia skóry oraz kontaktowe stany zapalne mogą być spowodowane dodatkiem do leków gotowych glikolu propylenowego.

Czytaj więcej: Problemy zdrowotne osób z andro- i menopauzą: łysienie.

Minoksydil w recepturze aptecznej

Zastosowanie minoksydylu w recepturze stwarza możliwość doboru odpowiedniego stężenia leku do konkretnych potrzeb pacjenta. Skład leku może być dobrany indywidualnie. Może być on również pozbawiony dodatku glikolu propylenowego, który w preparatach gotowych stwarza ryzyko wystąpienia miejscowych podrażnień skóry objawiających się świądem oraz zaczerwienieniem.

Pod względem właściwości fizykochemicznych minoksydyl jest ciałem stałym, krystalicznym, bez zapachu o zabarwieniu białym. Jest trudno rozpuszczalny w wodzie, natomiast wykazuje dobrą rozpuszczalność w metanolu i glikolu propylenowym. Ze względu na rozpuszczalność w glikolu propylenowym gotowe preparaty zawierające minoksydyl zawierają jego dodatek.

Minoksydyl rozpuszcza się w roztworze glicerolu i etanolu 96% połączonych w proporcji 1:2, w obecności solubilizatorów: kwasu mlekowego, cytrynowego czy salicylowego. Obecność solubilizatorów jest konieczna w przypadku stężeń minoksydylu wyższych niż 5%.

Zastosowanie mieszaniny glicerolu do etanolu w proporcji 1:2 sprawia, że konsystencja roztworu jest nieco lepka. Gdy zamiast połowy glicerolu użyje się wody – a zatem mieszanina rozpuszczalników będzie występować w proporcji:

1 (woda) : 1 (glicerol) : 4 (etanol)

otrzymany roztwór będzie charakteryzować się lekką konsystencją. Konieczne jest wówczas zastosowanie jako solubilizatorów przynajmniej dwóch kwasów.

W praktyce recepturowej solubilizatory powinno rozpuścić się w etanolu, a następnie porcjami dodawać glicerol bądź wodę i glicerol. Minoksydyl należy wówczas rozpuszczać porcjami, zachowując intensywne mieszanie roztworu. Ilość użytego minoksydylu wpływa na szybkość jego rozpuszczania w roztworze – ten proces może trwać nawet kilka godzin.  Przygotowane roztwory minoksydylu nie powinny być przechowywane w lodówce. W przypadku wystąpienia opalizacji zalecane jest delikatne podgrzanie do temperatury maksymalnie 40 stopni.