Inne zastosowania oleju rycynowego w świetle dawnych źródeł
Myliłby się ktoś sądząc, że olej rycynowy wykorzystywany był wyłącznie w celach leczniczych! W artykule „Cośniecoś z technologji oleju rycynowego” zastrzegano, że ilość stosowanego w farmaceutyce oleju zmniejsza się coraz to więcej na korzyść oleju parafinowego. Z kolei cytowany już powyżej profesor Jan Muszyński wyjaśniał: Polska sprowadza corocznie kilkaset tysięcy kilogramów oleju rącznikowego i zaznaczał, że cele lecznicze są drugorzędne w jego zużyciu.
Olej rycynowy w lotnictwie i farbiarstwie
Najważniejszym konsumentem oleju rącznikowego było lotnictwo, bowiem posiadał on największą wśród znanych olejów lepkość i jest najlepszym smarem dla silników samolotowych. W artykule „Cośniecoś z technologji oleju rycynowego” podkreślano, że do smarowania motorów samolotowych nadaje się najlepiej olej farmaceutyczny. Natomiast gałęzią przemysłu pochłaniającą najwięcej oleju było farbiarstwo, zużywające oleje o niższej jakości, głównie z drugiego tłoczenia. Oddajmy głos ponownie profesorowi Muszyńskiemu: poddając olej rącznikowy działaniu stężonego kwasu siarkowego, powstaje z niego t. zw. kwas sulforycynolowy zwany olejem tureckim, albo turnantolem, który jest używany w ogromnych ilościach jako utrwalacz barwników alizarynowych przy barwieniu tkanin.
Olej rycynowy jako źródło światła i… w lepie na muchy
Ale i to nie wszystkie możliwości oleju rycynowego! W Indiach, Chinach i Persji (…) używany bywa do palenia w lampach, albowiem z pośród wszystkich olejów technicznych daje on najjaśniejsze światło uzupełniał profesor Muszyński. Inne z kolei dawne źródła mówiły o stosowaniu oleju rycynowego w przemyśle lakierniczym, jako środka zmiękczającego, przy czym poddawany był on procesowi „przedmuchiwania”, celem zwiększenia stopnia gęstości.
Tenże olej był wreszcie składnikiem najprzeróżniejszych receptur wykonywanych co prawda w aptekach jednak nie w celach leczniczych, a technicznych i jeden z takich właśnie przepisów – „Lep na muchy”, pochodzący z „Polskiego Manuału Farmaceutycznych”, podaliśmy już wiele lat temu w artykule „Technica”.
Colophonii 50,0
Olei Ricini 25,0
Mellis 15,0
Glycerini 5,0
Zastosowanie oleju rycynowego w kosmetologii
W okresie dwudziestolecia międzywojennego olej rycynowy znajdował zastosowanie także w przemyśle kosmetycznym i perfumeryjnym, jako składnik rozmaitych receptur, które wykonywano także w aptekach. Przypomnijmy cytowany w artykule „Cosmetica” przepis na olej do masowania, czyli Oleum ad corpus depsendum pochodzący z „Kalendarza Farmaceutycznego” z 1939 roku:
Oleum Amygdalae 60,0
Oleum Ricini 60,0
Oleum Geranii 0,6
Oleum Sassafras 0,2
Camhora 0,4
Wartymi uwagi są również receptury przedstawione w „Polskim Manuale Farmaceutycznym” z 1932 roku m.in. „Brylantyna płynna” oraz spirytusy na porost włosów
„Brillantina Liquida”
Olei Ricini 60
Olei Olivae 60
Aquae coloniensis 60
„Spirytus crinalis”
Olei Ricini italici 50
Balsami peruviani 5
Spirytus 90% 195
Olei Lavandulae 1
Olei Thymi 1
„Spiritus Crinalis Jessneri”
Resorcini 2
Acidi salicilici 2
Acidi tannici 6
Spirytus camphorati 20
Olei Ricini 5
Spirytus odorati ad 200,0
W powyższym przepisie w skład preparatu wchodzi „Spiritus odoratus”, czyli „Spirytus pachnący”, który wymagał wcześniejszego przygotowania wg następującej, wieloskładnikowej, imponującej wręcz receptury, podanej również w „Manuale…”
„Spiritus Odoratus”
Olei Cinnamomi 1
Olei Caryophyllorum 1
Olei Auranti floris 2
Olei Aurantii corticis 2
Olei Rosmarini 2
Olei Thymi 2
Olei Citri 4
Olei Lavandulae 4
Olei Bergamottae 18
Tincturae Moschi 1
Spiritus Vini 90% 2400
