Główny Urząd Statystyczny opublikował raport “Struktura wynagrodzeń według zawodów“. Tego typu badanie realizowane jest co dwa lata. Raport zawiera informacje o osobach zatrudnionych oraz poziomach miesięcznych i godzinowych wynagrodzeń brutto, rozkładzie płac (decyle), najwyższych i najniższych wynagrodzeniach, a także o strukturze wynagrodzeń wg cech demograficznych i społeczno-zawodowych pracowników.
W grupie „technicy i inny średni personel”, przeciętne wynagrodzenie było wyższe o 1,5% od ogólnej średniej. Jednak w tej pojemnej grupie zawodowej technicy medyczni i farmaceutyczni uzyskali relatywnie niskie wynagrodzenie (3132,75 zł). Natomiast przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto farmaceuty w październiku 2016 roku kształtowało się na następującym poziomie:
Wynagrodzenie uzależnione było od stażu pracy i zasadniczo widoczna jest tendencja wzrostowa w wynagrodzeniu wraz z większym stażem (przeciętnie od 4576,55 ogółem dla osób z najmniejszym stażem do 5552,83 ogółem dla osób pracujących 20 lat i więcej). Struktura płac uzależniona była także od liczby osób zatrudnionych w zakładzie pracy. Różnice wystąpiły także w zależności od struktury własności (sektor prywatny lub publiczny). Jak widać przeciętne zarobki w sektorze publicznym były wyższe niż w placówkach prywatnych. Zgodnie z ustawą o minimalnych wynagrodzeniach w służbie zdrowia farmaceuci mają zarabiać minimum 5,3 tys. zł brutto (jeśli posiadają tytuł specjalisty) lub 3,7 tys. zł brutto (jeśli go nie posiadają).
Przeciętne godzinowe wynagrodzenie brutto farmaceutów wahało się od 29,42 do 34,12. Zarobki zależne były także od wieku – najmniejsze wynagrodzenie otrzymywali farmaceuci w wieku 25-34 lata. W raporcie widać także zróżnicowanie płac zależne od płci pracownika.
