MZ wyjaśnia wątpliwości dotyczące zasad dystrybucji preparatów stabilnego jodu.

W informacji sygnowanej przez dyrektora Mateusza Komzę, znalazły się dane dotyczące między innymi funkcjonowania Centrum do Spraw Zdarzeń Radiacyjnych, podstaw prawnych i toku podejmowania działań interwencyjnych w przypadku wystąpienia zdarzenia radiacyjnego.

Komunikat odnosi się także do zagadnienia dystrybucji w takich sytuacjach preparatów zawierających jod: Art. 90 pkt 3 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. Prawo atomowe zalicza podanie preparatów ze stabilnym jodem do działań interwencyjnych, wprowadzanych w razie przekroczenia poziomów interwencyjnych. Podanie preparatów ze stabilnym jodem, w ramach działań interwencyjnych, nie jest świadczeniem zdrowotnym w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. z2018 r. poz. 160 t. j.). W gestii Ministra Energii w rezerwach strategicznych (zgromadzonych w składnicach Agencji Rezerw Materiałowych) znajdują się tabletki jodku potasu. Są one planowane do zabezpieczenia wyłącznie grup ryzyka.

Informacja zawiera także odniesienie do bezpieczeństwa i zasad podawania preparatów jodu (chodzi o tabletki jodku potasu): W oparciu o obserwacje przeprowadzone po awarii elektrowni w Czarnobylu należy uznać, że profilaktyka ludności z zastosowaniem stabilnej formy jodu w razie narażenia na działanie radioizotopami jodu jest w pełni uzasadniona i bezpieczna. (…) Decyzja o wydaniu rekomendacji IAEA (Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej) o profilaktycznym podawaniu stabilnego izotopu jodu oparta była na doświadczeniach polskich. (…) Profilaktyka jodowa w znamiennym stopniu ogranicza skażenia wewnętrzne, związane z obecnością radioizotopów w powietrzu, pokarmie i wodzie pitnej. Głównym źródłem skażenia wewnętrznego są radioizotopy jodu.

(…) Biorąc pod uwagę mechanizmy fizjologiczne związane z metabolizmem jodu w organizmie, dawkę profilaktyczną stabilnej formy jodu należy podać jak najszybciej po stwierdzeniu nawet potencjalnego zagrożenia skażeniem powietrza radioizotopami jodu. Im wcześniej podany jest stabilny jod, tym efekty profilaktyki (polegające na ograniczeniu gromadzenia radioizotopów jodu w tarczycy) będą lepsze. Pojedyncza dawka profilaktyczna jest z reguły skuteczna w ciągu 24 godzin od narażenia na obecność radioizotopów jodu w powietrzu. W zaleceniach organizacji międzynarodowych nie ma jednoznacznie, arbitralnie określonej granicy czasowej, od której profilaktyka jodowa nie powinna już być stosowana. Przeprowadzenie profilaktyki nawet po 4-6 godzinach od początku ekspozycji zmniejsza gromadzenie radioizotopów jodu nawet o 50% i jest uzasadnione. Należy dążyć do podania dawki profilaktycznej w ciągu 2 godzin od ekspozycji na zagrożenie. Proponuje się jednak przyjęcie granicy podania dawki do 12 godzin od początku ekspozycji jako uzasadnionej w celu zastosowania profilaktyki jodowej (tym bardziej, że jak zaznaczono – profilaktyka ta jest bezpieczna).

Całość informacji dostępna jest na stronie Naczelnej Izby Aptekarskiej –> kliknij tutaj.